รุ่งอรุณแห่งชีวิต (0 - 6 ปี)

           หนูเด็กหญิงณิชากร ประพายพิษ ชื่อเล่นพิมพ์ ศึกษาอยู่ที่โรงเรียนลำปลายมาศพัฒนา อายุ13ปี8เดือน เกิดเมื่อวันที่18 กุมภาพันธ์ 2544 หนูเกิดอยู่โรงบาลลำปลายมาศแม่บอกว่าทรมานมากตอนที่คลอดนู แม่เลี้ยง ดูแลหนูมาตลอดตังแต่หนูเกิดมา ตอนหนู2ขวบแม่บอกว่าหนูดื้อและชอบเล่นตลอด แม่บอกว่ามียายนูคนหนึ่งชื่อยาย "จอม"ยายเขาชอบพาหนูไปเล่นที่บ้านของยายเขา ยายเขาจะมารับหนูไปเล่นอยู่ที่นั่นเป็นประจำทุกวัน ถ้าวันไหนยายเขาไม่มารับหนู ยายของหนูคือ"ยายหมั่น"ก็จะพาหนูเดินไปเล่น บางครั้งหนูก็จะเดินไปทั่วๆ แม่บอกว่าตอนหนนูเด็กหนูชอบเดินเล่น เดินตั้งแต่ทิศตะวันออกไปทิศตะวันตก ในตอนหนูเป็นเด็กแม่แทบจะไม่ค่อยได้เลี้ยงหนูเลยเพราะหนูจะอยู่กับยายตลอด ตกบ่ายยายหมั่นพาหนูกลับมาบ้านเพื่อจกลับมานอนยายกล่อมหนูนอนจนหลับแล้วยายค่อยไปกินข้าว บางครั้งหนูแกล้งหลับเพราะหนูไม่ได้ง่วงนอน ยายคิดว่าหนูหลับแล้วยาเลยไปกินข้าวพ่อหนูเลยมาเฝ้าหนูลุกขึ้นเล่นกับพ่อ หนูจะเป็นแบบนี้บ่อยมากคือไม่ชอบนอน และหนูเป็นคนกินเยอะหูกินจนหนูอ้วนมาก แม่บอกว่าตอนหนูเกิดมาหนูไม่อ้วนและแม่ก็ไม่คิดว่าหนูจะอ้วนขนาดนี้ และหนูชอบทำปากหมูอยู่ตลอดเวลาเดินไปไหนก็มักจะมีคนบอกให้ทำปากหมูให้ดูหน่อยหนูก็ทำให้ดูทุกครั้ง ตอนเป็นเด็กหนูใช้ชีวิตวนเวียนอยู่แบบนี้เป็นประจำทุกวัน  

               จนหนูโตพอที่เข้าโรงเรียนเด็กเล็กได้ หรือบ้านหนูเรียกว่าปอขี้ไก่ แม่หนูก็ส่งหนูเข้าเรียนโรงเรียนศูนย์เด็กเล็กเขมมะปัญโญเป็นโรงเรียนที่หนูยังไงก็ไม่มีวันลืมเพราะเป็นโรงเรียนแรกที่หนูเข้าไปเรียนที่โรงรียนมีแม่ครูคอยสอนและดูแลอยู่ที่นั่นเป็นประจำ ตอนแรกที่ไปก็เป็นเหมือนกันกับเด็กทุกคนคือร้องไห้อยากกับบ้านแต่ครูพาเล่นก็อยู่ได้และเล่นของเล่น มีคร้งหนึ่งหนูจำได้ส่าหนูโดนประตูหนีบมือเพราะไปเล่นมัน มันเป็นประตูเลือนบัง้อิญตอนนั้นหนูเล่นและมีเพื่อนมาเล่นดึงประตูกันไปมาจนหนีบมือหนูเข้าแต่หนูก็ไม่ร้องไห้เพราะหนูเป็นคนชอบเก็บอาการ กินข้าวเสร็จก็มานอนกลางวันก็มีเด็กบางคนอยากกกลับบ้านบ้างก็เลยวิ่งออกจากโรงเรียนและวิ่งกลับบ้านแต่ครูก็ไปตามกลับมาจนได้ แต่หนูไม่เคยทำแบบนั้นเลยตอนเย็นรถก็มารับจากตอนแรกเด็กทุกคนเล่นอยู่ที่สนามเด็กเล่น พอเห็นรถมาต่างคนต่าพากันวิ่งไปหยิบกระเป๋าของตนเองและไม่สนใจเลยว่าจะเหยีบยใครหรือเปล่า จนรถมาจอกทุกคนก็วิ่งขึ้นรถเพื่อจะไปจองที่นั่งของตนเอง