วิจิตรตะวันฉายเเสงกับการก้าวสู่วัยรุ่น - ไข่มุก

       ในช่วงอายุนี้พวกหนูก็กำลังซ่าๆ กันเลย เรื่อง เล่น นี้เป็น 1 เลย โดยเฉพาะผู้ชาย เคยอดคิดไม่ได้ว่ารุ่นของพวกเราจะเป็น 1 ในเรื่องเล่นรึปล่าว เรื่องวีรกรรมนี้ไม่ต้องพูดถึงเลย เยอะมากค่ะ ทำครูร้องไห้บ่อยมากๆ 

-o- เเล้วในช่วงนี้ผู้หญิงกำลังเป็นสาว ก็จะรักสวยรักงามเป็นธรรมดา เเต่ก็ชอบเเต่งตัว ทำผมใส่โบว์สวยๆ มา 

-U- เรื่องตื่นเต้นก็ไม่ค่อยมีเท่าไหร่หรอก จะมีตอนที่จะได้ออกจากโรงเรียน เช่น ไปทัศนศึกษาหรือไปเที่ยวนี้เหละ ในครั้้งที่เราไปเท่ี่ยวที่จันทบุรีในตอน ป.6 เรื่องนี้ฉันจำได้ดี 

เพราะว่า..

มันเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันเเละเพื่อนๆ ที่เคยร่วมรุ่นกันมา บางคนเพิ่งเข้า บางคนอยู่ตั้งเเต่อนุบาล ต้องเลือกทางที่จะไปต่อ บางคนต่อที่นี้ บางคนไปโรงเรียนใหม่ 

    
     ในวันที่ 14 มีนาคม 2557 ในวันนี้เป็นวัน ปัจฉิม ของพวกฉันกับพี่ๆ ม.3 พวกเราก็มีอาการเศร้าเล็กน้อยเพราะ มันเป็นวันสุดท้ายที่จะได้อยู่ด้วยกันจริงๆ พวกเราก็มีร้องไห้ด้วยล่ะ 

     ในตอนที่มีพี่มาเล่นเปียโนเพลง อยากหยุดเวลา ของ ปาล์มมี่ พวกเราก็ร้องไห้กันเสียยกใหญ่เลย มันซึ่งมากในเวลานั้น...

     ในเวลาตอนเย็นพวกเราก็ไปินเนื้อย่างเลี้ยงส่งสักหน่อย พอถึงเวลากลับเราก็พากันกอดกันเสียยกใหญ่

      พอฉันขึ้นรถ ฉันหันไปมองเพื่อนๆที่ยังยืนรอลับบ้านอยู่ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเวลานี้เป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้เห็นพวกเขาเล้วจริงๆ ฉันไม่สามารถละสายตาจากพวกเขาได้ อยากจะจดจำพวกเขาให้ได้นานที่สุด จดสุดท้ายพวกเขาก็ลับจากสายตาของฉันไป...

                                                                 วิจิตศิรา...