วิจิตรตะวันฉายแสง กับการเติบโตไปอีกขั้น( 6-12 ) - อ้อแอ้

          ตอนหนู อยู่ ป.1   หนูได้เรียนอยู่ที่โรงเรียนประจำบ้านคือ โรงเรียนบ้านยาง
หนูได้เรียนอยู่ที่นั่น ประมาณ 2 ปีค่ะ แล้วแม่ก็ให้หนูย้ายโรงเรียน มาเรียนที่โรงเรียนลำปลายมาศพัฒนา
ก่อนที่หนูจะไปเรียน หนูก็ฝึกอ่านหนังสือ นิทาน เพราะครูประจำชั้นของหนูบอกว่า ถ้าจะไป เรียนที่โรงเรียนลำปลายมาศพัฒนา ต้องเก่ง...
       หนูก็เลยฝึกอ่านทุกวัน และอ่านให้ครูฟังทุกวันจนมาถึงวันที่หนูรอคอย  คือ วันที่หนูไปาสมัครเข้าโรงเรียน หนูได้ทำแบบทดสอบก่อนจะได้เข้าพอได้เข้าแล้ว หนูก็ไปตัดชุด...  " วันนั้นมาถึงแล้ว " หนูพูด หนูดีใจมากที่ถึงวันเปิดเทอมแล้ว
       หนูไ้ด้เจอเพื่อนใหม่มากมาย  เพื่อนดีกับหนูมาก ช่วยแนะนำ ช่วยเป็นเพื่อนเล่น  ตอนแรกหนูไม่สนิทกับใคร และไม่กล้าเล่นกับใคร เพราะกลัวว่าเพื่อนจะไม่เล่นด้วย แต่จริงๆ แล้ว มันไม่ได้เป็นอย่างที่หนูคิด แต่เพื่อนกลับมาเล่นกับหนู...
        วันเวลาผ่านไป หนูสนิทกับเพื่อนมาก ตอนที่หนูอยู่ประมาณ ป.3 ทั้งห้องได้สร้างวีรกรรม ทำครูร้องไห้อยู่หลายคน  เพราะเล่นกันไม่รู้เรื่อง

         พอเวลาผ่านไป พวกเราก็ยิ่งรักกันมากขึ้น

         พวกเราได้ไปเที่ยวด้วยกัน ตอน ป.6 ไปเที่ยวด้วยกันทั้งห้องทุกคนครั้งสุดท้าย
         พวกเราได้ไปที่ยวที่จังหวัดจันทบุรี  สนุกมากค่ะ ได้ไปเล่นน้ำด้วยกัน  ได้เรียนรู้ด้วยกัน  มีความสุขมาก...

         ในที่สุดวันที่ไม่อยากให้มาถึง มันก็มาถึง คือ วันปัจฉิม เป็นวันที่เรา มีความสุข และความทุกข์ป่ะปนกันไป...

        มีความสุขที่จบ ป.6 มีความทุกข์ที่จะได้จากกันกับเพื่อน ต่างคนต่างร้องไห้ เพราะ ว่าพวกเรา "รักกัน"  ในวันเวลาที่ผ่านมา เราร่วมสุข และทุกข์มาด้วยกัน จนมันเกินกว่าคำว่าเพื่อน มันคือครอบครัวเดียวกัน  ถ้าไม่มี  " ลำปลายมาศพัฒนา " ก็คงไม่มี  "วิจิตศิรา "ในวันนี้ ...