ตอนที่หนูอายุได้ 6-12 ปี
เรื่องราวต่างๆ เกิดขึ้นมากมาย
หนูจำได้ว่าพวกเราทำให้คุณครูแจ๋วต้องเสียใจ เนื่องจากพวกเราไม่ตั้งใจซ้อมการแสดงละคร
บางคนซ้อมบางคนก็เอาแต่เล่น หนูเป็นมอร์นิเตอร์(ผู้ที่แลเพื่อน) ต้องคอยจัดการ
คอยบอกเพื่อนให้ตั้งใจซ้อม แต่แล้วพวกเราก็ทำไม่สำเร็จเลย จนคุณครูแจ๋วปิดประตูหน้าห้อง ตอนนั้นพวกเราทุกคนกลัวมากๆ เลย
ซ้อมแสดงเท่าไหร่ก็ไม่ได้สักทียังมีเล่นๆ หัวๆ กันอยู่เลยค่ะ ต่อมาไม่กี่วินาทีก็มีเสียง...หึฮือออกมา
มันเป็นเสียงร้องไห้ของเพื่อนคนนึง(ไข่มุก) เสียงของเธอทำให้เพื่อนผู้หญิงร้องไห้ออกมา
เราพยายามที่จะบังคับไม่ให้น้ำตามันไหลออกมาแต่มันก็ห้ามไม่ได้อยู่ดี
แต่สุดท้ายแล้วเราก็ทำมันสำเร็จ^=^
ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6
พวกเราได้ไปเที่ยวทะเลด้วยกัน
เป็นช่วงเวลาที่สนุกมากๆ เลยเราทุกคนต่างพากันเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน
พวกเราคือเพื่อนรักกันไม่เคยทอดทิ้งกัน เราไม่อยากจากกันไปไหนเลย ความทรงจำดีๆ ทำให้เราไม่เคยลืมกัน
พวกเราคือเพื่อนรักกันไม่เคยทอดทิ้งกัน เราไม่อยากจากกันไปไหนเลย ความทรงจำดีๆ ทำให้เราไม่เคยลืมกัน
รักพวกเธอนะ
#วิจิตศิรา รุ่น6
ขอบคุณเรื่องราวต่างๆ ของครูแจ๋วที่ครูก็เพิ่งจะทราบ
ตอบลบดีมากครับพี่ตุ๊กตา..