วันศุกร์ที่ 18 มีนาคม พ.ศ. 2559

ลำปลายมาศ-สุรินทร์

05:00 เตรียมตัวออกจากบ้านเพื่อที่จะไปโรงเรียน
พอมาถึงโรงเรียน(อากาศยามเช้าๆหนาวมาก) เจอกับรุ่นน้องผู้ชายคนนึง...เรานั่งรถไปสถานีลำปลายมาศด้วยกัน ขณะที่ลงจากรถสายตามองไปเห็นเพื่อนๆที่อยู่ตรงหน้า ก็เลยเดินเข้าไปทักทายตามประสาเพื่อน พวกเราต่างก็พากันนั่งรอเพื่อนๆ กลุ่มที่มุ่งหน้าไปยังปากช่องเดินทางไปเรียบร้อยแล้ว

กลุ่มของพวกเรายังมาไม่ครบเลย ประเด็นคือ เรานั่งรอรถไฟตั้งแต่05:10 -07:00 รถไฟขบวนที่ไปสุรินทร์ยังไม่มาเลย ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมงรถไฟขบวนที่ไปสุรินทร์ก็มาถึง พวกเราทุกคนตื่นเต้นและดีใจกันมากๆ ขณะที่เดินขึ้นไปบนรถไฟ ฉันไม่รู้สึกตื่นเต้นกับการเดินทางบนรถไฟเลยเพราะฉันเดินทางบนรถไฟบ่อยมากๆ ขณะเดียวกันนั้นคนอื่นๆดูเหมือนจะตื่นเต้นกับการเดินทางบนรถไฟมาก ฉันเดินไปเลือกที่นั่ง เดินไปจนเกือบสุดตู้สุดท้ายของรถไฟ เดินวนไปวนมา สุดท้ายก็ได้ที่นั่งข้างๆขอบหน้าต่าง ที่เลือกนั่งตรงนั้นเป็นเพราะว่า จะได้เห็นบรรยากาศต่างๆและได้รับลมที่เย็นสบาย รถไฟเริ่มเคลื่อนที่ออกจากสถานีลำปลายมาศเพื่อมุ่งหน้าไปยังสถานีสุรินทร์ การเรียนรู้ก็เริ่มขึ้นแล้ว ชายชราวัย74ปี(ชาวญี่ปุ่น –ครูอะกิ) ร่วมเดินทางไปกับเราด้วย พวกเราเดินชมเมือง สอบถามผู้คนเกี่ยวกับประวัติของชาวสุรินทร์  
หนูสะดุดใจตรงนึงก็คือ พิธีชงชาแบบจีน ซึ่งมันเป็นอะไรที่หาดูได้ยากมาก เราเดินไปทั่วสารทิศ ผ่านวงเวียนช้าง แล้วพวกเราก็มุ่งหน้าไปยังศาลหลักเมือง(แวะเยี่ยมชม) สุรินทร์โดเด่นเรื่องช้าง(ซึ่งพวกเราพลาดโอกาสที่จะได้ไปดูช้าง เพราะถ้าจะไปต้องเดินทางออกจากตัวเมืองไปอีกไกล)พวกเราพักกินข้าวที่ร้านอาหาร บางคนสั่งข้าวกิน แต่หนูประหยัดเงิน(ห่อข้าวไปเอง) แล้วพวกเราก็เดินทางกลับโดยรถไฟ การเดินทางสนุกมากค่ะ ขอบคุณทุกๆคนในกลุ่มที่ร่วมเรียนรู้ไปด้วยกันนะคะ และหวังว่าเราจะได้เดินทางร่วมกันอีกครั้ง

1 ความคิดเห็น:

  1. ขอบคุณที่แบ่งปันประสบการณ์ดีๆนะครับ
    รถไฟแห่งชีวิต ชีวิตเหมือนกับการเดินทางโดยสารรถไฟ ระหว่างทางจะมีคนลงแต่ละสถานีแต่ละคนมีเป้าหมายในการเดินทางแตกต่างกัน เป็นกำลังใจให้ครับ....ครูเส็ง

    ตอบลบ