วันอังคารที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558

หมาน้อยของฉัน

สวัสดีเช้าวันใหม่...อากาศแจ่มใส ชวนหลงไหลไปกับลม ฉันเดินออกไปหลังเท้าของฉันได้สัมผัสกับหญ้านุ่มๆชุ่มไปด้วยน้ำค้าง...มันช่างเย็นสบายเหมือนได้แช่เท้าในลำธาร ทำให้ฉันนั้นอยากสัมผัสไปนานๆพอฉันได้เกินไปอีกสองถึงสามก้าวเท้าของฉันได้สัมผัสกับบางสิ่งบางอย่าง.....สิ่งๆนั้นก็คือ เจ้าสุนัขน้อยมอมแมมตัวหนึ่งซึ่งกำลังกลิ้งไปกลิ้งมาบนพื้นหญ้า ฉันมองเจ้าลูกสุนัขและยิ้มมีความสุขไปกับมันและฉันก็ค่อยนำมือทั้งสองข้างไปสัมผัสกับหัวของมันและลูบเบา หัวของเจ้าลูกหมานั้นนุ่มเหมือนสำลีทำให้น่ากอดยิ่งขึ้น แต่.....คงไม่ได้เพราะเจ้าลูกหมานั้นมอมแมมไปหมดฉันเลยหาน้ำมาชโลมตัวของเจ้าลูกหมาเพื่อให้ฝุ่นหรือดินนั้นออกจากตัว และหลังจากนั้นเจ้าลูกหมาก็ขนฟูมากๆ และสะอาดขึ้นกว่า ยิ่งมองมันมันก็ยิ่งน่ารัก ฉันเลยค่อยนำมือไปโอบเข้าที่ตัวลูกหมาแล้วกอดมันเบาๆ แล้วฉันก็ได้พามันออกไปเล่นจนตะวันตกดิน....

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น