กุหลาบ..เป็นเรื่อง.

            วันนั้นพวกเราพูดคุยกันเรื่องการเขียนบล็อก ครูเริ่มเล่าถึงบทความของนักเรียนแต่ละคนพร้อมกับกล่าวชื่นชมขอบคุณแต่ละเรื่องราวที่เขียนให้ครูและเพื่อนๆ ได้เข้าไปอ่านรับรู้เรื่องราวต่างๆ ที่เป็นเรื่องห้วงหนึ่งของช่วงชีวิตแต่ละคน

ครูให้โจทย์นักเรียนแต่ละคนเขียน …

– รุ่งอรุณแห่งชีวิต จะเป็นเรื่องราวการเขียนถึงช่วงเรียนอยู่ระดับอนุบาล เจอเหตุการณ์ไหนบางที่คำนึงถึง นำมาเล่าถ่ายทอดลงบล็อก

– วิจิตรตะวันฉายแสง จะเขียนถึงเรื่องราวตอนที่เรียนระดับประถม เหตุการณ์ระหว่างครูหรือเพื่อนๆ ที่น่าจดจำ

– ร้อนแรงทรงพลัง เขียนเรื่องราวที่เกิดขึ้นในระดับมัธยม ส่วนนี้จะแบ่งออกเป็น ตอน...

            หลายคนเขียนเรื่องราวได้เป็นเรื่องเป็นราว บางบทความสามารถเรียกน้ำตาหรือบางบทความเรียกรอยยิ้ม เสียงหัวเราะจากผู้อ่านได้ ผมประทับใจทุกเรื่องราวของลูกศิษย์ที่เขียนลงในบล็อก เพียงขณะเริ่มต้นการเขียนหลายๆ คนก็ฉายแววนักเขียนน้อยตามมามากมาย

            หลายเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับนักเรียนระหว่างมาโรงเรียนฯ ผมจะเห็นเรื่องราวที่ต่างประทับใจระหว่าง

“เรื่องนี้ก็น่าสนใจนะครับครู” เสียงแว่วมาจากพี่ชาร์ป คุณครูและเพื่อนๆ ต่างมองไปหาน้ำเสียงนั้นตามๆ กัน พี่ชาร์ปพูดต่อ “เรื่องที่..พี่เหน่งเอากุหลาบให้พี่เดียร์นะครับครู” เสียงหัวเราะลั่นวงดังขึ้นมาทันที ราวกับว่าเหตุการณ์นี้มันอยู่ในความทรงจำของเพื่อนๆ ทุกคน ยกเว้นก็แต่พี่ออดี้กับคุณครูที่กำลังฉงนอยู่กับเรื่องที่พี่เหน่งเอากุหลาบให้พี่เดียร์ตอนไหนกัน ครูมองไปที่พี่เดียร์กับพี่เหน่งทั้งคู่ต่างก็เคอะเขินกับเรื่องนี้ เหมือนเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นในเมื่อนานมามากแล้ว ทำให้เขาทั้งคู่กลับมาเอียงอายต่อกันและกันอีกครั้งอย่างประหลาดใจ

ดิว “ใช่ๆๆ ผมก็จำได้เรื่องนี้ครับ” พี่ดิวก็เออออไปตามกับเข้าด้วย

ครูป้อม “เดี๋ยวๆ ก่อนนะครับ..พี่ชาร์ปช่วยเล่าเรื่องให้ครูและพี่ออดี้ฟังหน่อยสิครับ”

ชาร์ป “ตอนอยู่ประถมครับ พี่เหน่งเอากุหลาบไปให้พี่เดียร์ทุกๆ ปีตอนวันวาเลนไทน์ครับ” พี่ชาร์ปพูดออกไปและหันหน้าไปสบตากับพี่เหน่งที่กำลังเคอะเขินอยู่ข้างๆ พี่ดิวกับพี่ชาติ

เหน่ง “ไม่เลย...ไม่เคยให้สักหน่อย” ใบหน้าอันแดงกร่ำของพี่เหน่งบ่งบอกถึงความไม่มั่นใจ

เพื่อนๆ ผู้หญิง “ไม่เคยตอนไหน...เหน่งเคยๆๆ..เอากุหลาบให้กับเดียร์นะพวกเรารู้” ทุกคนในวงต่างส่งสายตาจับจองใบหน้าของพี่เหน่งกับพี่เดียร์ ประหนึ่งว่าให้ทั้งคู่พยายามหวนกลับไปสู่วันวานนั้นอีกหนให้ได้

เดียร์ “เคยๆ เหน่งเอากุหลาบให้เรา” พี่เดียร์พูดโพล่งออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ ทำให้คุณครูและเพื่อนๆ ต่างพากันงงงวยกันสิ่งที่พี่เดียร์เฉลยออกมา ทำเอาพี่เหน่งถึงกับต้องเปิดเผยความลับนี้ออกมาให้เพื่อนๆ รับรู้ในเวลานี้จนได้

เหน่ง “เคยๆ ให้ แค่ครั้งเดียวเอง..” พี่เหน่งพยายามพูดออกมาอย่างตะกุกตะกักแทบจำใจความไม่ได้

            ในบรรยากาศวันนั้นทุกคนในวงต่างพากันหัวเราะคึกครื้นกัน พี่เหน่งกับพี่เดียร์ก็ยังอมยิ้มกับเหตุการณ์วันนั้นอยู่ตรึงใจเช่นเคย

*แต่ความลับนั้น…

ไฉนเลยวันนี้ครูได้เข้าไปพูดคุยกับพี่เดียร์เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่พี่เหน่งมอบดอกกุหลาบให้ในคร่าวนั้น พี่เดียร์บอกกับครูว่า “พี่เหน่งเอากุหลาบมาให้หนูตั้งหลายครั้ง เกือบทุกๆ ปีเลยค่ะ”

ครูป้อม “พี่เหน่งครับ..ที่บอกครูว่าเคยเอากุหลาบให้เพียงครั้งเดียวจริงหรือเปล่าครับ(พี่เดียร์บอกความจริงครูแล้วนะครับ)”

เหน่ง “มากกว่าหนึ่งครั้งครับครู..มันนานมาแล้วครับ” พี่เหน่งยังคงพยายามอธิบายด้วยท่าทีเคอะเขินเช่นเคย

            ความลับแห่งวันวานอันหวานสดใสของเพื่อนๆ ต่างเป็นเรื่องราวอันทรงคุณค่า น่าจดจำ อย่างยิ่ง มีสักกี่ครั้งที่เราเคยทำอะไรๆ ผิดแผกจากตัวเรา เพื่อคนที่เรารักนั้น มันช่างให้ความอบอุ่นยิ่ง..ประทับตรึงใจมิรู้ลืม...

แถม.. กุหลาบ 4 ดอกให้สาวๆ ในวันเดียว
โอ๊ต "วันวาเลนไทน์พอดี วันนั้นน้องๆ ม.3 ได้เปิดตลาดขายของที่บริเวณร่มไผ่ พี่เบสก็ได้นำดอกกุหลาบมาขายพอดี แล้วผมก็กำลังจะชื้อของอยู่ มีเพื่อนๆ ผู้หญิง 4 คน(ตุ๊กตา เดียร์ อ้อแอ้ และอุ้ม)ก็เอาเงินของผมไปหมดเลย พวกก็เงินผมไปซื้อดอกกุหลาบมา 4 ดอก และเอาไปแจกกันเองหน้าตาเฉย ทำเอาผมยืนตกใจตัวแข็งทื่อเลยหละครับ"