ผมเกิดเมื่อวันที่ 5 ตุลาคม พ.ศ 2544 บ้านโคกกลาง
ผมได้เกิดมาเป็นลูกคนแรกแต่ว่าผมเกิดมาก็ไม่ค่อยได้เจอหน้าพ่อ
พ่อผมจะไปทำงานที่เกาหลีเป็นงานที่ใช้แรงคนมาก
พ่อต้องยกเหล็กหนักประมาณ 20 กว่ากิโล และก็นอนดึกอย่างน้อยประมาณ 4 หรือ 6 ทุ่มและขากลับมาพักมันหนาวมืดก็จะลำบาก เวลาเดินกลับบ้านพักของคนงานจะอยู่หลังภูเขา
พ่อผมจะชอบเวลาที่หมูป่าจะมากินเห็ดสน
พ่อผมกับเพื่อนๆ จะทำกับดักมัดเอาไว้เวลาหมูวิ่งมาเชือกก็จะข้องคอหมู จนตายพอจับได้ก็จะเอามาย่างกินด้วยกัน และพอเวลาน้ำขึ้นปลาก็จะเยอะ
พ่อผมกับเพื่อนก็จะเอาเบ็ดมาตกเอาปลาใหญ่เพื่อนพ่อผมตกได้ตัวใหญ่ตัวนั้นหนักประมาณ 40 กิโลกรัมสูงได้ 2 เมตรกว่าก็เอามาทำอาหารกินและเอามองมาไส่ ส่วนมากจะมีคนมาขโมยเอาปลาในมองไปเพราะปลามันเยอะเวลาเอาปลาก็มีแต่ปลาขาว
กินเลี้ยงได้ประมาณ 2 วันและก็จะขากลับมาประเทศไทยมาหาผม
พ่อผมก็จะซื้อของเล่นมาให้ก็จะเป็นความสุขของผมในวัยเด็กพ่อผมไปทำงานได้ประมาณ 4 ถึง 5 ปี ผมไม่ค่อยรู้จักพ่อเท่าไร เวลาพ่อกลับมาหาผมครั้งล่าสุด
พ่อผมสอบเข้าไปทำงานต่อ แต่ยังไม่ถูกเรียกตัวไป
พ่อผมทำงานอยู่นั้น 5 ปีจนได้ซื้อรถกระบะได้ 1 คัน
ผิดคำว่า ย้า = ย่างและ เขา = เข้า จนเว้นทำไม
ตอบลบกำลังใจให้ดิวนะ
ตอบลบเรื่องราวดีนะ เป็นเด็กดีของพ่อนะดิว
ตอบลบ